‘Ik wil een leven voor mij en mijn zoon waarin we kunnen zijn wie we echt zijn’
‘Mijn dag kan niet stuk als ik ‘m start met een Somalische koffie.
Dan begin ik te glimlachen en voel ik me blij. Hoe dankbaar ik ook ben om hier in Rupelmonde te wonen, ik wil me verbonden blijven voelen met mijn eigen land. Want Somalië heeft me gemaakt tot wie ik vandaag ben.’
Najma is 28 jaar oud en verliet Somalië samen met haar zoon Hamza. Ze omschrijft het loslaten van haar land als ‘dubbel’.
‘Ik ben enorm blij dat ik hier kansen krijg die thuis niet bestaan. Als meisje ben je in Somalië volwassen op je negen jaar. Je wordt dan geacht om het huishouden helemaal alleen te kunnen doen. Op je twaalfde mag je trouwen. Ik wilde een ander leven voor mezelf en mijn kind, maar natuurlijk mis ik mijn land ook wel.
Via het voedsel blijf ik verbonden met mijn wortels. Dat is belangrijk voor mij. Daarom kook ik thuis alleen maar gerechten uit Somalië.
Dat betekent niet dat ik niet van Belgisch eten houd. Heel regelmatig gaan Hamza en ik naar de frituur voor een frietje. Ik met mayonaise, hij met barbecuesaus.
En als we door het Centraal Station in Antwerpen lopen, kunnen we niet weerstaan aan een Belgische wafel met slagroom. Die geur, die roept ons gewoon! Het Belgische vlaggetje bovenop de slagroom maakt het natuurlijk compleet. We lijken op dat moment dan wel toeristen, maar nee … ons nieuwe land is België.’
