In mijn professioneel verleden ben ik een 15-tal jaar accountant-boekhouder geweest. Daarna ben ik overgestapt naar de logistiek, waar ik tot mijn 62ste actief was.
Toen ik op pensioen ging, deed ik al meer 20 jaar vrijwilligerswerk bij Welzijnsschakels De Opstap in Kruibeke, een vereniging die mensen in armoede ondersteunt. Ik probeer hen de grenzen waarop ze botsen toch te helpen oversteken, door hen bijvoorbeeld met administratie en computerwerk te helpen. Omdat ik boekhouder-accountant was, bood ik ook financiële hulp. Ik stel met mensen of gezinnen een financieel plan op en evalueer samen met hen hoe het lukt zich daaraan te houden en prioriteiten te stellen. Zo leren ze hun eigen weg vinden en geraken ze soms uit die armoedecirkel. Daar haal ik veel plezier uit.
Na een aantal jaren intensief samenwerken, ben ik de vaste tussenpersoon geworden tussen mensen in armoede en het OCMW van Kruibeke. Ik droom ervan om dat nog lang te kunnen doen. Daarnaast wil ik in de gemeente meer begrip en respect creëren voor mensen in armoede, door vriendschappen te creëren, maatschappelijke samenwerkingen te stimuleren en mensen elkaar beter te laten begrijpen. Zo kan Kruibeke een vriendelijke gemeente worden voor iedereen.
“Ik heb er altijd van gedroomd dat mijn dochter en ik iets konden betekenen op hetzelfde vlak.”
Mijn persoonlijke dromen zijn eigenlijk dromen voor andere mensen. Dat gebeurt er nu eenmaal als je ouder wordt. In mijn gezin zijn er al veel dromen bereikt. Als ouder droom je er altijd van dat je kinderen het beter zullen hebben dan jij. We komen nu eenmaal uit een totaal andere generatie. Mijn dochter ging naar de universiteit en werd pedagogisch verantwoordelijke. Zo heeft ze haar doelen al kunnen bereiken. Wat ook leuk is, is dat zij andere opvoedsters leert om gezinnen te begeleiden. Er is dus een link tussen mijn eigen vrijwilligerswerk en haar job. Af en toe kan ik voor problemen bij haar terecht en omgekeerd. Dat is iets wat ik altijd gedroomd heb, dat we allebei iets konden betekenen op hetzelfde vlak.
